#استابلایزر#لرزش گیر
یک لرزش گیر دوربین وسیله ای است که با شیوه ی خاص خود، از حرکت های ناخواسته ای که لرزش نامیده می شوند جلوگیری می کند و یا به نوعی آن را جبران می کند و برای دوربین های کوچک دستی مثل یک مهارکننده در برابر بدن فیلمبردار عمل می کند.
در بعضی مدل ها مبدل های دوربین (camera mount) روی یک بازو در جلوی فیلمبردار و یک دسته در زیر دوربین قرار گرفته است، در دیگر موقعیت های متنوع دوربین در بالای یک تکیه گاه، دربرابر سینه و یا شکم فیلمبردار قرار دارد.
برای جبران بی ثباتی های دوربین که ناشی از حرکت های بدن اپراتور است، یک اپراتور دوربین به نام گارت برون (Garrett Brown) یک دستگاه لرزش گیر بدنی ( Steadicam) برای تصاویر حرکتی سینمایی اختراع کرد که در آن از فنر ها به عنوان ضربه گیر استفاده کرد.
در سال ۱۹۹۱ مارتین استیون (Martin Stevens) یک لرزش گیر دستی به نام گلاید کم (Glidecam) اختراع کرد.
بسیاری از استابلیزر های برقی از سیستم ژیروسکوپ ( gyroscopes) برای تشخیص حرکت های مخرب استفاده می کنند. سیستم سه گانه آرتمیس از کمپانی ( Arri) از ترکیبی از یک استابلیزر مکانیکی و الکترونیکی است. یک سه پایه هم می تواند دوربین را پایدار نگه دارد، اما سیسیتم های ذکر شده تقریبا در همه حالت ها (نه فقط در حالت ثابت) می تواند دوربین را پایدار و بدون لرزش نگه داری کنند.
مونوپادها طراحی شده اند تا شمارا برای گرفتن نماهایی یکنواخت یاری کنند، در واقع هدف کارکردی استابلیزر های دستی با مونوپاد ها یکسان است اما در واقع استابلیزرها شکل کامل شده و حرفه ای مونوپادها هستند.
استابلیزر های مختلف به منظور کمک کردن به شما در نما های گوناگون است، شیوه و سبک فیلمبرداری و همچنین محیط های مختلف و نوع نمایش به شما کمک می کند که بهترین گزینه را برای کار خود انتخاب کنید، این به این معنی نیست که بهترین گزینه استابلیزری است که وزن دوربین شما را نگه دارد بلکه راه حلی است که شما را در گرفتن پلان های مورد نیازتان یاری دهد.
تنوع زیاد استابلیزرها در طراحی به این دلیل است که بتوانند برای حد اکثر نماهای ممکن در یک فیلم استفاده شوند، تنوع سبک های فیلمبرداری و همچنین تنوع لوکیشن ها در حین فیلمبرداری همیشه با این سوال که کدام استابلیزر در این شرایط بهترین کارکرد را دارد همراه است.
گاهی اوقات ممکن است دست ها یا شانه ها تکیه گاه دوربین باشند. روی دست گرفتن دوربین چه روی شانه یا به هر شکل دیگر و با هر وسیله ای مثل شولدر(shoulder) به دلایل مختلفی نظیر در دسترس نبودن پایه دیگر مثل سه پایه ها، نیاز به حرکت و شتاب بیشتر مثل کار های خبری و برخی مستند ها، جنبه ی زیباشناختی و هنری صورت می گیرد.
شولدر های شانه ای به وسیله انتقال وزن دوربین به شانه ی اپراتور دوربین حرکات دوربین را لرزش گیری می کند. شولدر های به شما امکان گرفتن تصاویری نرم تر نسبت به استفاده دستی بدون شولدر را به اپراتورمی دهد.
شولدر ها صرفا برای راحتی در حین فیلم برداری استفاده می شود و امکان اتصال کنترل کننده های زوم ، ضبط و دیگر تجهیزات را می دهد.
شولدر ها به طور کلی از دو دستگیره و یک بند متصل شونده به شانه تشکیل شده است که معمولا بروی یکی از دستگیره ها یک ریموت کنترل زوم قرار دارد.بیشتر شولدر ها از لوله های سبکی از جنس پی وی سی یا فیبر کربن ساخته شده اند که تا حد چشمگیری وزن آن را کاهش می دهد واگر که شولدر وزن زیادی داشته باشد، هدف استفاده از آن با شکست مواجه خواهد شد که به دنبال آن با تصویری لرزش دار و حرکات اضافی بیشتر مواجه خواهیم شد.در پلان های کوتاه می توانیم از شولدر به عنوان یک سه پایه کوچک استفاده کنیم البته در صورتی که آن را روی یک سطح صاف محکم کنیم.
همچنین شولدرها تا حد زیادی خستگی بازوها و گرفتگی های عضلانی را در طول فیلمبرداری کاهش میدهد.
Fig Rig :
فیگ ریگ یا فرمانی، نگه دارنده دایره شکلی است که بیشتر برای دوربین های کوچک ویدیویی توسط شرکت manfrotto طراحی شده است.
این ابزار لرزش های دوربین را تا حدودی حذف و آن را پایدار و ثابت نگاه می دارد و قدرت عمل لازم در حرکات روی دست دوربین را فراهم می کند. مدل های دیگری شبیه این وسیله که به عنوان لرزه گیر دوربین روی دست از آنها استفاده می شود در شکل و مدل های مختلفی موجود می باشد.
Steady Cam :
استدی کم ابزاری است که با اتصال دوربین به بدن فیلمبردار (به وسیله جلیقه ای که فیلمبردار به تن می کند)، تکان های بدن وی را به حرکاتی سیال تبدیل می کند.
سیال بودن نما در حرکت استدی کم نوعی حالت رویا گونه و بی وزنی را نتیجه می دهد و به دوربین هویت یک ناظر پویا با قدرت پروازی نرم و سیال گونه ارائه می دهد.
از اين وسيله كه مجهز به يك مونيتور كوچك ميباشد استفاده ميشود كه لرزش ها و تكانهاي شديد بدن فيلمبردار توسط بازوهاي متفاوتي كه بر روي نقاط مختلف بدن فيلمبردار نصب شده است به حداقل ممكن برسد .
اين وسيله در اندازه هاى گوناگونى براى دوربينهاى حرفه اى ساخته شده است.
Easy Rig :
ایزی ریگ به عنوان نگه دارنده دوربین یکی دیگر از ابزارهایی است که به کمک جلیقه بر پشت فیلمبردار بسته می شود.
ایزی ریگ به راحتی سنگینی دوربین را روی عضله ها، گردن و شانه ها کم کرده و آن ها را به قسمت های دیگر بدن توزیع می کند و به شما سرعت و سهولت بیشتری در حرکت دوربین روی دست می دهد. دوربین های حرفه ای سینمایی براحتی روی ایزی ریگ قابل نصب است.
Snorri Cam :
اسنوری کم یا بادی کم (Body cam) وسیله ای است که دوربین به کمک آن به بدن بازیگر در در حین اجرای نقش بسته می شود. به نمایی که به وسیله اسنوری کم گرفته می شود اسنوری کم شات( snorrricam shot ) گفته می شود. اسنوری کم شات یک POV پویا از هنر پیشه به ما ارائه می دهد.
استابلیزر های بدون موتور :
بزرگترین ویژگی هایی که استابلیزر های موتوردار را از استابلیزرهای بدون موتور متمایز می کند هزینه و کنترل است.
شما توانایی بیشتری برای کنترل حرکات ظریف به وسیله ی یک استابلیزر بدون موتور دارید و در چرخش ها می توانید به آن ها را به راحتی بچرخانید و به سرعت تغییر مسیر دهید .
شما این کار را به آسانی با اکثر سیستم ها می توانید انجام دهید درحالی که با یک استابلیزر موتور دار این کار اگر غیر ممکن نباشد، به سختی انجام خواهد گرفت.
مزیت دیگر بدون موتورها نوع کنترل آن هاست که شما می توانید بسته به نوعی که راحت تر هستید آن را کنترل کنید و یا اینکه به مرور زمان یاد بگیرید که چطور لرزش ها و حرکات را به نرمی تبدیل کنید.
عملکرد استابلیزرهای دستی بسیار بیشتر از همتایان موتوری آنهاست. اگر شما با استابلیزر های دستی به طور مکرر استفاده کنید رفته رفته سرعت، مهارت شما زیاد شده و گرفتن سخت ترین پلان ها برای شما آسان خواهد بود و نماهایی با استابلیزرها خواهید گرفت که حتی تصورآن که برای برخی غیرممکن به نظر می اید.
استابلیزر های موتوردار :
بزرگترین مزیت استابلیزرهای موتوردار این است که با یک بار راه اندازی و متعادل کردن آن به سرعت می توانید شروع به فیلمبرداری کنید. عملیات راه اندازی آن مدت زیادی طول نمی کشد. موتور دار ها سطح صاف پلان را حفظ خواهند کرد و شما می توانید تمام تلاشتان را برای حفظ ترکیب بندی بکنید. در بیشتر مدل های موتور دار به شما امکان تنظیم برای تیلت (tilt up or down) به طرف بالا یا پایین را ميدهد تا شما بتوانید نماهای زاویه رو به پایین (high angle) و زاویه روبه بالا ( low angle) را به راحتی بگیرید.
تنها اشکال آن عدم تغییر با سرعت در طول نمای در حال ضبط است و یا اینکه هر تغییر زاویه آن به وسیله کنترل حداقل چند ثانیه ای طول میکشد.
دیگر مزیت موتوردارها این است که شما همیشه لازم نیست که درست در کنار آن ها بایستید شما می توانید از یک چرخ یا گاری برای دالی و دنبال کردن آن استفاده کنید و به راحتی نمایی شبیه به یک دالی بروی ریل بگیرید.
دیگر ویژگی آنها قابلیت تنظیم وزن و زمان است. در پروژه هایی در رده های بالاتر ممکن است دوربین تان سنگين تر از قبل باشد بنابر این اگر در طول روز دوربین روی دست باشد قدرت بدنی شما به شدت کم خواهد شد.
بسیاری از موتوردار ها دارای کنترل کامپیوتری اند بنابراین وقتی که شما نیاز به تغییر تنظیمات عناصری که تعادل و وزن را به هم می زند، مثل لنز یا باتری دارید، به طور اتوماتیک تنظیم خواهند شد و نابرابری وزن را جبران می کنند البته این ویژگی هنوز سرعت و راحتی لازم را ندارد اما تولید کنندگان در حال بهبود بخشیدن به آن هستند.
Steadicam Curve :
این نوع از استدی کم ها مخصوص دوربین های GoPro ساخته شده اند که از نوع همان گیمبال هایی هستند که در نوع حرفه ای آنها با نام استدی کم ریگ (Steadicams rigs) نامبرده می شود و نیز دارای وزنه هایی قابل تنظیم است که در صورتی که تمایل به استفاده از LCD BacPac برای گوپرو خود هستید، می توانید از آن استفاده کنید.
Steadicam Smoothee :
اسموتی کمی بزرگتر و با کارکردی آسانتر از استدی کم های منحنی اند و برای انواع دوربین های اکشن کمرا قابل استفاده اند و جنس و حس تصاویر آن بسیار شبیه به گیمبال های حرفه ای سینمایی اند.
Glidecam / iGlide :
iGlide یک ورژن کوچک تر استابلیزر های بزگتر Glidecam هستند، این نوع دارای یک پلت فرم قابل تنظیم برای دوربین، یک ستون مرکزی تلسکوپی و وزنه های قابل تنظیم می باشد. برای دوربین هایی تا وزن يك کیلوگرم مناسب می باشد.
Glide Gear AXJ-100 :
یکی از منحصر به فرد ترین استابلیزرهای موجود که ترکیبی از یک گیمبال دوربین های کوچک با۳٫۵ متر ارتفاع بازو و دسته متصل به ساعد است.
گلاید گیر وسیله ای است که به وسیله آن می توانید با یک دوربین کوچک، حرکات دوربینی به شیوه سبک های سینمایی داشته باشید.این استابلیزر –جیب به خوبی با دوربین های گوپرو و دیگر دوربین های کوچک سازگاری دارد و به راحتی می توان آن را در یک کیف مسافرتی کوچک جای داد. این سیستم برای دوربین های کوچک تا وزن ۱٫۵ کیلوگرم مناسب می باشد.
VariZoom Stealthy Pro :
این نوع از استابلیزر ها اخرین ورژن از نوع واری زوم اند که دارای نقاط اتکای به روز شده اند. شما می توانید از آن هم به صورت یک استابلیزر معمولی استفاده کنید و هم می توانید میله تعادل پایینی آن را فشار داده و به راحتی آن را در هنگام فیلمبرداری روی قفسه سینتان قرار دهید و نیز دارای یک تک پایه ی اختیاری است که می توانیم از آن به عنوان مونوپاد استفاده کرد.
شما با استفاده از استابليزرهاى موتوردار سرعت بيشترى در روند تصويربردارى داريد ، حركت هاتون قابل پيش بينى و نرم هستش ، و ديگه درگير level بودن دوربين و تكان نخوردن تصوير نيستيد و تمركز بيشترى در تركيب بندى داريد.
اين استابليزر ، بدون موتور بوده و تمام قابليت نوع موتور دار حذف گشته و تنها مزيت ان ارزان بودن است .
Glide Gear DNA 5050 :
یک استابلیزر گیمبال که به صورت دستی و یا جلیقه های استدی کم می توان از آن استفاده نمود که دارای یک مرکز ثقل قابل تنظیم و یک پایه برای اتصال مونیتور است.
این گلاید گیر ها بانام تجاری S و طول آنها که به دنبال آن می آید مثل S-120 در بازارفروش تجهیزات رایج است و برای دوربین هایی تا وزن ٣ کیلوگرم مناسب می باشند.
Steadicam Solo :
استدی کم سولو یک استدی کم تمام عیار هالیوودی به همراه جلیقه و بازو است که نسبت به همتایان خود سبک و تقریبا همه کاره است.
صفحه گردان، استفاده از قابلیت مونوپاد(تک پایه ) با بازو وجلیقه آن را جز مقرون به صرفه ترین استیدی کم ها برای دوربین هایی تا وزن ۴٫۵ کیلوگرم کرده است. به این نکته توجه داشته باشید که استدی کم های گران تر امکاناتی مثل حمایت بیشتر،قدرت مانور بیشتر، مبدل های باتری و نمایشگر LCD را به همراه دارد.
+ نوشته شده در یکشنبه پانزدهم اسفند ۱۳۹۵ساعت ۴:۱۱ توسط رامین وکیلی | نظر بدهید
تفاوت دوربینهای dslr و slr
فرق دوربین DSLR با دوربینهای دیجیتال معمولی،
دوربینهای كامپكت، دوربینهای خانگی و بسیاری نامهای دیگر كه در مقابل آن قرار میگیرند، چیست؟ واقعیت این است كه از دید حرفهای، دوربینها (چه دیجیتال و چه آنالوگ) تنها به دو دسته تقسیم میشوند: DSLR و هر آنچه كهDSLR نیست!
Digital Single Lens Reflex) DSLR)، به دوربینهایی گفته میشود كه نور تابیده شده از داخل لنز مستقیماً روی حسگر نمیتابد و بر خلاف دوربینهای عادی، نور پس از وارد شدن از داخل لنز روی یك آیینه میتابد و آن آیینه نور را به آیینه بالایی میتاباند تا به چشم برسد؛ دقیقاً مثل یك پریسكوپ. در لحظه گرفتن عكس، این آیینه به بالا میجهد و نور به حسگر میتابد. خیلی پیچیده شد؟ خوب یك نشانه اصلی دوربینهای DSLR (جز قیمت بالای آنها) این است كه لنزآنها به طور كامل از بدنه دوربین جدا میشود، ولی در دوربینهای معمولی نمیتوان لنز را جدا كرد.
حالا سؤال دوم پیش میآید: آیا جدا شدن لنز تنها دلیل كاربران حرفهای برای خریدن یك دوربین گرانقیمت است؟ خیر! كاربران حرفهای دلایل محكمی برای خرید یك دوربین DSLR دارند. از جمله:
اندازه حسگر: یكی از بزرگترین تفاوتهای DSLRها و دوربینهای كامپكت خانگی، اندازه حسگر دوربینهایآنها است. احتمالاً نمیتوانید این بخش از دوربینتان را ببینید. حداقل در مورد دوربینهای خانگی مجبورید برای دیدن آن، دوربینتان را بشكنید! اندازه تقریبی آن در دوربینهای خانگی حدوداً اندازه یك بند انگشت كوچك شما است. در حالی كه در دوربینهای DSLR خیلی بزرگتر است.
یک قانون
هر چه حسگر یك دوربین بزرگتر باشد، كیفیت عكس ثبت شده خصوصاً از لحاظ طبیعی بودن رنگها و كمتر شدن نویز تصویر بسیار بالاتر خواهد بود. براساس این قانون، كیفیت عكسهای یك DSLR شش مگابایتی بسیار بالاتر از یك دوربین ده مگاپیكسلی معمولی است. بنابراین تصور مگاپیكسلها را باید در مورد دوربینهای همسان به كار گیرید.
dslr camera
تنظیمات دستی: بر خلاف دوربینهای خانگی، دوربینهای DSLR یك سری كنترل كننده دارند كه در اولین نگاه با خودتان میگویید: <این یعنی یك دوربین حرفهای>! كنترل كنندههای استاندارد در یك دوربین DSLR عبارتند از:
مد دیافراگم – سرعت ثابت و مد تمام دستی، كه به شما امكان میدهد به منظور عكاسی در شرایط نوری پیچیده، خودتان به صورت دستی مقدار دیافراگم یا سرعت دوربین را به صورت مجزا یا همزمان تنظیم كنید.
از دیگر تنظیمات موجود در این دوربینها میتوان به تنظیمات منحنیهای رنگی، وضوح، كنتراست، اشباع رنگ، تنظیمات دستی تراز سفیدی، ویرایش عكس در داخل دوربین و امكان همزمانسازی فلاشهای خارجی.
DSLRها فتوشاپ هم دارند؟
نویز: یكی از اصلیترین تفاوتهای دوربینهای DSLR با دوربینهای خانگی نویز است. فرض كنید دوربینتان را با خودتان به مهمانی شبانه میبرید. نور محیط كم است و شما با افتخار حساسیت دوربینتان را روی ۴۰۰ یا ۸۰۰۰ قرار میدهید و عكس میگیرید. عكسها را همان لحظه روی نمایشگر كوچك دوربین نگاه میكنید و با خود می گویید: عجب كیفیتی! فردای آن روز می بینید سطح تمام عكسها با پوششی دانه دانه و شن مانند پوشیده شده است؛ چیزی كه در مورد دوربینهای DSLR به علت بزرگی حسگرشان كمتر دیده میشود.
به همین دلیل كیفیت عكسهایی كه با دوربینهای DSLR با حساسیت ۴۰۰ گرفته میشود، حتی بالاتر از حساسیت ۸۰۰ یا ۱۶۰۰ در دوربینهای معمولی است و بالعكس نویز تصویر در حساسیت ۱۶۰۰ در یك دوربین DSLR تقریباً برابر همان مقدار نویز در حساسیت ۴۰۰ یا ۸۰۰ یك دوربین عادی است.
چرا دوربین من برفك میزند؟
كارآیی: سرعت شروع به كار دوربین از لحظه روشن شدن تا لحظه آماده به كار شدن، در اغلب دوربینهای خانگی بین یك تا گاهی دو ثانیه طول میكشد. حالا این مسئله چه اهمیتی دارد؟ همین زمان شروع به كار گاهی ممكن است موجب از دست رفتن یك موقعیت خوب عكسبرداری میشود. این زمان در دوربینهای DSLR گاهی به یك چشم بر هم زدن میرسد. دكمه ON را میزنید و بلافاصله عكس میگیرید؛ به همین سادگی!
البته مسئله كند بودن دوربین در مورد وقفه عكسبرداری یا همان Shutter Lag نیز بسیار مهم است. وقفه عكسبرداری به مقدار زمانی گفته میشود كه از لحظه فشردن دكمه شاتر تا لحظه ثبت عكس طول میكشد. در دوربینهای DSLR این زمان تقریباً صفر است.
dslr camera
وسایل جانبی: نهایتاًً اینكه، خرید یك DSLR با خرید یك مجموعه وسایل هنر عكاسی یكی است. این مجموعه میتواند از بدنههای باتریدار كه زیر دوربین وصل میشوند (و عمر آنها چندین برابر باتری استاندارد دوربین است)، تا لنزهای دوربُرد و ۱۸۰درجه، فیلترهای مختلف كه روی لنزها وصل میشوند، و بسیاری تجهیزات دیگر را در بر گیرد.
البته اگر از كاربرانی هستید كه تمام مدت دوربین خود را روی حالت خودكار قرار میدهید، از خرید این تجهیزات صرفنظر كنید؛ زیرا فقط پول خرج كردنِ بیدلیل است. اما لنزها مهمترین تجهیزات جانبی DSLRها هستند. شاید به جرات بتوان گفت كه برای هر موقعیت عكاسی یك لنز خاص طراحی و عرضه شده است. اما آیا ما واقعاً از همه موقعیتهای عكاسی استفاده میكنیم؟
یعنی این لنز گرانتر از خود دوربین من است! چرا؟
فهرست دلایل ما میتوانند خیلی بیشتر از اینها هم ادامه پیدا كند. اما قبل از اینكه به سراغ یك دوربین DSLR بروید، باید به یك نكته خیلی مهم فكر كنید: اینكه میخواهید از آن چه استفادهای كنید؟ نكته دیگر اینكه، ببینید آیا اصولاً میتوانید از آن استفاده كنید یا خیر؟ برخی از دوربینهای DSLR هستند كه شاید یك ماه طول بكشد تا تنها با كارآییهای استاندارد آن آشنا شوید و همین هم در صورتی است كه هر روز با آن سر و كله بزنید و عكس بگیرید.
از سویی دیگر، دوربینهای DSLR بزرگ و سنگین هستند. نمیتوانید آنها را در جیبتان قرار دهید و به مهمانی یا كوه بروید. حمل این دوربینها گاهی بسیار سخت میشود (مثلاً در یك استادیوم ورزشی) و حتی ممكن است برای حمل آنها از شما مجوز بخواهند (مثل اماكن نظامی). بنابراین اگر عاشق عكاسی نیستید و اگر به این رشته هنری به عنوان اولین علاقمندی خود نگاه نمیكنید، بهتر است یك دوربین كامپكت با كیفیت را به جای آن انتخاب كنید. DSLRها برای حرفهایها ساخته میشوند.